Η σημερινή ημέρα ξεκίνησε με την αποχώρηση από την επίσχεση χωρίς καμία ουσιαστική εξήγηση 4-5 συναδέρφων, που στην προηγούμενη συνέλευση, είτε είχαν καταψηφίσει τη συνέχιση της επίσχεσης και απλά δήλωσαν ότι συνεχίζουν σε συμπαράσταση με τους υπόλοιπους που πλειοψήφησαν, είτε την είχαν υπερψηφίσει και δεν έδωσαν καμιά εξήγηση για τη στάση τους.
Μετά από μια θυελλώδη συνεδρίαση, στην οποία αρχικά υπήρξε η τοποθέτηση παρεβρισκόμενων ότι δεν υπάρχει λόγος συνέχισης της επίσχεσης όταν το νοσοκομείο ουσιαστικά λειτουργεί και ότι και αυτοί αύριο θα εργαστούν κανονικά ανεξάρτητα απο το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, στη συνέχεια υπήρξε τοποθέτηση της πλειοψηφίας ότι δεν έχει νόημα η συνέχιση της επίσχεσης υπό τετοιες συνθήκες όπου στην ουσία όσοι θα συνεχίσουν, έστω και με τέτοιές συνθήκες δεν θα πιέζουν ουσιαστικά.Υπηρξε βέβαια και ο αντίλογος ότι με την ως τώρα συμμέτοχη μας ουσιαστικά έχουν μπλοκάρει αρκετές λειτουργίες του νοσοκομείου που εξαρτούνται από εμάς όπως τα Ε.Ι. και οτι εαν σταματήσουμε εδω τα χάνουμε όλα, ακόμα και αυτά που φαινόταν η διοικηση να πιέζεται και να ξεκινάει διαδικασίες εφαρμογής...
Είχε προηγηθεί η τοποθέτηση του διευθυντή της ιατρικής υπηρεσίας που πρακτικά ανέφερε ότι ούτε και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου Αβραμοπούλου δεν θα είναι δυνατή η απόδοση του ρεπό. (θα υπήρχαν συσκέψεις εντός της εβδομάδας με τους διευθυντές των κλινικών μετά την πίεση που ασκήσαμε αλλά αυτή ήταν η άποψη του). Εδω φυσικά κανείς θα περίμενε αντίδραση μεσω σκλήρηνσης της στάσης απο το σώμα των ειδικευομένων που ειναι οι πιο βαθιά χωμενοι με τις εφημερίες, αλλά όπως φαινέται κάποιοι είναι αρκετά συμβιβασμένοι...
Κατά την άποψη των υπογραφόντων η στάση αυτών των μελών του συλλόγου που χωρίς αιτία υπαναχώρησαν, χωρίς να υπάρχει καμία ουσιαστική αιτιολόγηση, πέραν της πίεσης που όλοι μας αισθανθήκαμε στις πλάτες μας από τους ειδικούς αυτές τις μέρες έθεσε ταφόπλακα στις διεκδικήσεις του συλλόγου και από ότι φαίνεται και στον ίδιο το σύλλογο. Ας αναλογιστούν το τι έπραξαν...
Το σίγουρο πάντως είναι ότι τουλάχιστον για εμάς που υπογράφουμε αυτή την ανοιχτή επιστολή ως μέλη του απερχόμενου Δ.Σ. (αφού μετά τις σημερινές εξελίξεις όλα τα μελη του Δ.Σ. καθώς και τα αναπληρωματικά υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους), δεν υπάρχει λόγος να εκπροσωπούμε έναν σύλλογο που τα μέλη του ουσιαστικά άλλα λένε και ψηφίζουν τη μια μέρα και άλλα πράττουν την επόμενη. Δεν είμαστε καμία εμπροσθοφυλακή, που θα διεκδικήσει για τους υπόλοιπους τα δικαιώματα τους, όταν οι ίδιοι δεν καταθέτουν σε αυτό τον αγώνα ούτε το παραμικρό…
Όλοι μας δεχτήκαμε πιέσεις αυτό το διάστημα για να υπαναχωρήσουμε και τις μεγαλύτερες φυσικά αυτοί που τράβηξαν μπροστά.
Ανοίγουμε εδώ μια μικρή παρένθεση για να τονίσουμε και την υποκριτική στάση όσων ειδικών από την μια κόπτονται για τα όσα λίγα κερδίσαμε με τη συλλογική σύμβαση και περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο Αβραμοπούλου (π.χ. ρεπό), αλλά από την άλλη ξερουν καλά το πώς να απειλούν τους ειδικευόμενους της κλινικής τους για να μην συμμετέχουν. (και όπως όλοι ξερουμε πίεση δεν είναι μόνο η άμεση, άλλα και η έμμεση του τύπου ¨εμεις σας βοηθάμε και εσείς μας παρατάτε¨)
Τα αποτελέσματα αυτής της πίεσης τους τώρα που δεν θα υπάρξει κανείς να πιέσει για τα αυτονόητα θα τα λουστούν και οι ίδιοι για το μέλλον….
Πέραν των παραπάνω τα αποτελέσματα του αγώνα παραταύτα είχαν αρχίσει ήδη να διαφαίνονται, αφού είμαστε ίσως το μοναδικό νοσοκομείο στην Ελλάδα που ξεκίνησε τη διαδικασία της απόδοσης του ρεπό από τη διοίκηση με ερωτήσεις προς την ιατρική υπηρεσια και σύγκληση των διευθυντών των τμηματων.
Οι παλλινωδίες του κάθε ¨υπεύθυνου για το θέμα¨, φυσικά είναι αναμενόμενες και δεν τελειώνουν φυσικα σε μια μέρα τέτοιες διαδικασίες, όμως η αρχή είχε γίνει και όπως φαινόταν αν συνεχίζαμε συμπαγείς, δεν θα ήμασταν μακριά από έστω και από αυτή την μικρή επιτυχία για τη βελτίωση των ανθρώπινων συνθηκών εργασίας που θέταμε σαν πρώτο στόχο όταν ξεκινούσε αυτή η κινητοποίηση.
Είμαστε μάλιστα και το πρώτο νοσοκομείο που διαφανήκαν οι πραγματικές βλέψεις των εχόντων την εξουσία στο σύστημα υγείας, που με πρόφαση πάντα την οριακή στελέχωση (που υπάρχει σε πολλά νοσοκομεία της περιφέρειας) άρχιζαν να μουρμουρίζουν ακόμα και για το ρεπό που ως γνωστο είναι και το μοναδικό ουσιαστικό κέρδος των ειδικευομένων από όλη αυτή την ιστορία της κλαδικής σύμβασης...
Αυτό που έχουμε να αφήσουμε ως παρακαταθήκη σε όσους συνάδελφους από αλλα νοσοκομεία διαβάζουν αυτή την ανοιχτή επιστολή είναι ότι δεν θα χρειαζόταν ακόμα μεγάλη πίεση. Ακόμα και με την πρωινή επίσχεση των ειδικευόμενων η διοίκηση πιεζόταν, αφού ελάχιστα Ε.Ι. κλινικών λειτουργούσαν, πόσο μάλλον αν υπήρχε η σύμπνοια να συνεχίσουμε όπως ξεκινησαμε και στις εφημερίες. Και εν τέλει μιλάμε για έναν αγώνα χωρίς ιδιαίτερο κόστος... (πού να μιλούσαμε δηλαδή για απεργίες διαρκείας που κάποιοι πρότειναν στις Γ.Σ. της ένωσης των γιατρών του νοσοκομείου..)
Με λίγα λόγια εφόσον μερικά μέλη δεν έχουν να διαθέσουν το μίνιμουμ στον αγώνα για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και κάποια μέλη άλλα εξαρτούν τη στάση τους ανάλογα με το αν κάποιοι συνάδελφοι στην ίδια κλινική υπαναχώρησαν, όλοι είναι άξιοι της μοίρας τους.
Εμείς δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε να τους εκπροσωπούμε υπό τέτοιους όρους. Και ακόμα περισσότερο δεν έχουμε κανένα λόγο να διεκδικήσουμε εκ μέρους τους καλύτερες συνθήκες διαβίωσης μέσα στο νοσοκομείο (φαγητό, εκπαίδευση, δωμάτια εφημερίας) αφού κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να είμαστε πρωταγωνιστές στο θέατρο του παραλόγου..(Βελτιώνουμε της συνθήκες μέσα στη ιδιότυπη φυλακή μας, αντί να ζητάμε την ελευθερία μας ; ) .
Κλείνοντας μια τελευταία υπενθύμιση : Όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων έγιναν με αγώνες και αίμα, τίποτα δεν χαρίστηκε. Οι γιατροί ποτέ δεν έχουν παλέψει ως τώρα για να τις βελτιώσουν και για αυτό και βιώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα των 100 ωρών εργασίας την εβδομάδα. Ακόμα και οι τελευταίες συνδικαλιστικές νίκες με την υπογραφή της κλαδικής δεν κατακτήθηκαν τόσο από τους αγώνες τους, όσο από την ευρωπαϊκή νομοθεσία που είναι απότοκο εργασιακών κατακτήσεων άλλων κλάδων.
Εάν εμείς σε αυτές τις συνθήκες εργασίας το μόνο που έχουμε να αντιτάξουμε είναι δυο 48ωρες απεργίες της κομματικά εξαρτώμενης γραμματείας της ΟΕΝΓΕ, που όπως φαίνεται τα στελέχη της δεν θα αργήσουν να τις ξεπουλήσουν μαζί με όσους πίστεψαν σε αυτού του είδους τον αγώνα (ίσως και σήμερα Δευτέρα, που γράφονται αυτές οι γραμμές) και αυτές για μερικές υπουργικές, ή βουλευτικές θέσεις (ανεξαρτήτως κόμματος) είμαστε από χέρι καμένοι.
Στο νοσοκομείο Ρεθύμνου ως μέλη του Δ.Σ. των ειδικευομένων είμαστε περήφανοι για τον αγώνα που δώσαμε πέρα από τα στεγανά της ομοσπονδίας μας, για ένα καλύτερο αύριο. Είμαστε χαρούμενοι που σε αυτό τον αγώνα βρεθήκαμε αρκετοί με τις ίδιες απόψεις να συναγωνιζόμαστε.
Η παραίτηση μας από το Δ.Σ. δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να διεκδικούμε.
Απλά απο εδώ και πέρα θα το κάνουμε με τρόπους που να μην εκθέτουν τους εαυτούς μας σε κινδύνους για το συλλογικό, όταν το συλλογικό δεν θα μας υπερασπιστεί στο παραμικρό.
Λόγια πολλά ξέρουμε όλοι να λέμε, μόνο με τις πράξεις μας όμως δεν αυτοξεφτιλιζόμαστε.
Φοίβος Κακαβίτσας ειδικευόμενος γενικής Ιατρικής Γ.Ν. Ρεθύμνου (και πρώην πλέον γραμματέας του Συλλόγου)
Σταύρος Βραχνίδης ειδικευόμενος γενικής Ιατρικής Γ.Ν. Ρεθύμνου (και πρώην πλέον ταμίας του Συλλόγου)
