Από αυτά που μάθαμε, ειδικευόμενοι της παθολογίας απάντησαν ότι δεν λαμβάνουν τα ρεπό της παρασκευής και του Σαββάτου, υπήρξαν ειδικευόμενοι που ρωτήθηκαν και απάντησαν πως δεν λαμβάνουν τα ρεπό επειδή οι ίδιοι δεν το επιθυμούν. (Επί του παρόντος δεν θα σχολιάσουμε τη στάση αυτή κατά τη διάρκεια ενός ελέγχου που έχει κινήσει ο σύλλογος για όσα οι ίδιοι διαμαρτύρονται). Τέλος έγινε και έλεγχος σε 2 τμήματα όπου τα ρεπό αποδίδονται όλα (Παιδιατρική και γυναικολογία).
Ελπίζουμε να είναι τυχαίο το γεγονός και να μην υποκρύπτει σκοπιμότητα το ότι ο έλεγχος δεν έφτασε στους ειδικευόμενους της ορθοπεδικής και κατά δεύτερον της χειρουργικής που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα και που ουσιαστικά για αυτούς ξεκίνησε η όλη διαδικασία.
Εξ αρχής στον έλεγχο δηλώσαμε σαν σύλλογος δηλώσαμε πως η διοίκηση δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αποδείξει ότι λαμβάνονται τα ρεπό και πως όσοι δεν τα παίρνουν το κάνουν με τη θέληση τους. Ακόμα και ο ψυχολογικός εξαναγκασμός δεν παύει να είναι άρνηση του δικαιώματος.
Σίγουρο είναι ότι κάποιοι μεταξύ των συναδέρφων δεν έχουν καταλάβει ότι μεταξύ της μη απόδοσης ρεπό εξαιτίας της απευθείας άρνησης του δικαιώματος από τον διευθυντή ή της μη απόδοσης του εξαιτίας της παρακίνησης του διευθυντή στο φιλότιμο, υπάρχει μικρή διαφορά. Ακόμα και η λογική ορισμένων συναδέρφων ότι “δεν παίρνω ρεπό για λόγους εκπαίδευσης”, αναρωτιέμαι κατά πόσο έχει νόημα σε ένα νοσοκομείο που ο ειδικευόμενος ότι έχει να μάθει, το μαθαίνει τους 2-3 πρώτους μήνες της θητείας του και μετα συνεχίζει να κάνει λάντζα μέχρι να τελειώσει…
Αναρωτιέμαι επίσης αν το ζήτημα ξεκινούσε ανάποδα, από την παραδοχή δηλαδή της δεδομένης νομοθεσίας (σήμερα έχεις ρεπό – φύγε,), αν θα έμενε κανείς για να βοηθήσει το τμήμα του. (είναι σαν να λες ότι δεν παίρνω άδεια, θα μείνω για να βοηθήσω… Το κάνει κανείς;)
Μετά από αυτή την μικρή ανάλυση θέλω να ελπίζω πως ο έλεγχος που έγινε, δεν θα κλείσει τα μάτια σε όσους στο νοσοκομείο θέλουν το ρεπό άλλα δεν το παίρνουν. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε εύκολα.
Αναμένουμε λοιπόν τα αποτελέσματα, θυμίζοντας πως (μετα και από τα γεγονότα του περασμένου Φεβρουαρίου στο σύλλογο), θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας με όλες μας τις δυνάμεις μαζί και πλάι με όσα μέλη του συλλόγου θέλουν το ίδιο. Δεν θα αγωνιστούμε για κανένα που είναι βολεμένος με την κατάσταση και το περισσότερο που κάνει είναι να παραπονιέται στα πηγαδάκια, άλλα επί του πρακταίου μηδέν….
Και ότι δεν θα σταματήσουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα αυτά.
Φοίβος Κακαβίτσας
Ειδ/νος Γεν. Ιατρικής Γ.Ν.Ρεθύμνου
